Israel/Hamas dikotomia hedabideek sustatutako narratiba faltsua da. Ez da bi berdinen arteko gerra bat; Israel potentzia okupatzaile bat da, munduko armadarik boteretsuenetako batekin; palestinarrak, berriz, armada formalik gabeko herri okupatua dira. Basakeria honen aurka agertu ez eta nazioarteko zuzenbidea betetzea eskatzen ez dutenak genozidio honen konplize bihurtzen dira.
Aurrekoan 20 urte inguruko gazte batek mehatxuzko airez eta galdera konplexutasun handikoa balitz bezala galdetu zidan zer zen okerragoa: Israel edo Hamas.
Mutilak Israel betidanik existitu zela defendatzen zuen, jende desinformatu askok egiazkotzat hartzen duen falazia. Israelek mezu hori errepikatzen du, baina ez du azaltzen bere historia zaharraren iturri nagusia eskritura sakratuak direla: biblia hebrearra edo Talmud-a, besteak beste; hau da, lehen gizonak Adani deitzen ziola eta emaztea saihets batetik sortu zitzaiola kontatzen diguten liburuak. Israelek, izan ere, milioika euro inbertitu ditu aspaldiko garaietan existitzen zela baieztatzeko, baina 75 urtean ez du hori baieztatzen duen froga bakar bat ere lortu.
Egiazta daitekeen gauza bakarra da Israel 1948an sortu zuela, aldebakarrez, bere burua abertzale eta kolonialista gisa definitu zuen mugimendu batek, Sionismo deiturikoak, Israelgo estatuaren funtsa osatzen duelarik. Israelgo estatua, aldebakarrekoa izateaz gain, gerra baten emaitza izan zen, Palestinako lurraren %78 lapurtu eta bertako biztanleen %80, kristauak eta musulmanak batez ere, kanporatu zituena. 1967ko ekainean, palestinarrei utzitako %22 militarki okupatu zuen, eta NBEren 242 Ebazpenak urte bereko azarotik okupatutako lurraldeak uztera behartzen baditu ere, gaur egun legez kanpo okupatzen jarraitzen dute: Gaza, Zisjordania eta Jerusalen Ekialdea.
"Ez da gerra bat, eta ez da Israelen eta Hamasen artekoa".
Zergatik ez da gerra bat? Lehenik eta behin, aurrez aurre daudenak Israel direlako: potentzia okupatzaile bat, herri baten lurraldea okupatzen duena, eta herri okupatua den herri palestinarra. Nazioarteko Zuzenbideak Israel herri okupatua babestera behartzen du, hala ere, ez du zaintzen eta oinarrizko giza eskubide guztiak ukatzen ditu. Duela zenbait hamarkadatik, era guztietako zigor kolektiboak ezartzen dizkie, Giza Eskubideen erakunde nagusiek sistematikoki salatu duten bezala, Israelek Palestinako herriari zuzendutako politikak Apartheidekoak direla esanez, eta Craig Mokhiber NBEko Giza Eskubideetarako Goi Komisarioaren zuzendariak aurtengo Urriaren 28ko dimisio gutunean esan zuen bezala: Israelek, zalantzarik gabe, hamarkada batzuk daramatza genozidioan palestina herriaren gainean.
Ez, ez da gerra bat, potentzia okupatzaileak, Israelek, herri okupatuari, indarrean dagoen Nazioarteko Zuzenbidearen arabera legitimoki defendatzen den herri palestinarrari egindako eraso berri, basati, anker eta aurrekaririk gabea da.
Eta ez, ez da Hamasen aurkakoa. Hamas alderdi politiko, eskuindar eta erlijiosoa da, eta 1987an sortu zen Palestinan, ordura arte Palestinako herria ordezkatzen zuen indar bakarra zen PAEren aurka zegoen indar politiko baten bila zebilen Israelgo estatuaren babes eta erraztasunarekin. Nolanahi ere, agerikoa den gauza bakarra da Israel ez dela Hamasi erasotzen ari. Israelek etxetik kanporatu ditu familia palestinarrak, musulmanak eta kristauak. Gazako Zerrendan argi geratu da Israelek ez duela helburu militarrik erasotzen, biztanleria zibilari sistematikoki erasotzen diola. Historian lehen aldiz, zentro medikoak eta osasun-langileak Israelgo armadaren erasoen jomuga bihurtu dira, Nazioarteko Zuzenbide Humanitarioa negoziatzen ari baitira.
Israelek hildako ia 20.000 lagunak (bi urtetan Ukrainan baino zibil gehiago hil dituzte hilabete eta erdian) %70 emakumeak eta haurrak dira, noski, zibil babesgabeak. Gazako 10 ospitaletatik 7 suntsitu edo deuseztatu egin dituzte, eta langileen zati bat hil egin dute zaurituak zaintzen ari zen bitartean.
Sarraski horri hotza eta gosea gehitu behar zaizkio, etxerik, elikagairik eta ur edangarririk gabe utzi dituztelako. James Elder UNICEFeko bozeramaileak abenduaren 3an egindako adierazpenen arabera: “ez dago hitz nahikorik Gazako haurren aurka egindako basakeriak deskribatzeko”. Martin Griffith NBEko gai humanitarioetarako idazkari nagusiak inoiz ikusitako okerrentzat jo zuen egoera, eta “erabateko harategi” gisa definitu zuen. Antonio Guterres NBEko idazkari nagusiak ere NBEren sorrerako gutunaren 99. artikulua aipatu du, pertsona guztiak izutu beharko lituzkeen sarraski lotsagarri hori geldiarazteko.
Ez gara jabetzen basakeria honen permisibitate sozial eta instituzionalaz. Erokeria hau gelditzen ez badugu eta 2. Mundu Gerraren ostean sortutako Nazioarteko Zuzenbidea betetzen eta betearazten jarraitzen badugu, bete-betean sartuko gara oihanaren legeak araututako mundu batean. Beraz, gazte ezjakinari erantzunez, erantzuna begi-bistakoa da: Israel.
Eta ez dezagun ahaztu ez dela gerra bat, ezta Hamasen kontrakoa ere. Bereizi gabeko erasoa da, gupidagabea, munstroa, herri palestinarra sarraskitzeko helburu bakarrarekin. Basakeria horren aurka agertzen ez dena, su-etena eskatzen ez duena eta nazioarteko zuzenbidea betetzea eskatzen ez duena historiara pasatuko da genozidio horren konplize gisa. Desmond Tuttu artzapezpikuak zioen bezala: “Injustizia egoera baten aurrean neutral irautea zapaltzailearen aldeko hautua egitea da”.
