Txingarrak bizitu eta sua pizteko ordua da. Atarrabiak 24 orduetan euskara presente egongo den leku bat behar du, denei estresik gabe praktikatzeko eta euskarara hurbiltzeko aukera emango duena. Gune hau Lapiko izango da, Atarrabian euskararen txinparta piztuko duena.
Ohikoa da solasaldia otordu baten inguruan egitea. Etxeko sukaldean jaso genuen jana eta izana. Orain, eskolan, plazan edo pantailetan jasotzen duguna. Garai berrietara moldatzen jakin dugu eta mintzakide berriak batu ditugu gurera. Gure hizkuntza txikia da, baina mundura irekita dagoena. Hala ere, hizkuntza handiek abiadura bizian egiten dute aurrera eta askotan ukondoka datoz txikiak baztertuz. Euskara hazkunde moteleko hizkuntza da, ama orearekin egindako ogia. Hauskorra da, gu guztion babesa, zaintza eta hauspoa behar duena.
Euskarak aurrera egiteko etengabeko bultzada behar du, espazio berrietara zabaldu. Horregatik, orea harrotzeko garaia da, euskararen lapikoa irakiten jartzeko garaia.
Horretarako behar dugu Lapiko: Etxeko sukaldean bezala, non familia eta lagunak biltzen garen, hemen ere, elkarrekin egoteko, saretzeko eta euskaraz bizitzeko leku bat izango dugu. Hitzek eta ekintzek, kultura eta hizkuntza, bizitzaren lapikoan nahasiz, euskara garatzeko eta zabaltzeko aukera emango digute. Baina Lapiko ez da soilik euskaldunontzako bilgunea izango; izan ere, bertan egingo ditugun ekintzek gure hizkuntza txiki eta eder hau handitu eta indartu egingo dute. Antzezlanak, bertso-saioak, hitzaldiak, aurkezpenak, erakusketak, tailerrak... denetarik izango da gure lapikoan, eta dena euskaraz.
Euskararen ateak zabalik daude, ez dakienarentzat, gure hizkuntza maite duen edonorentzat, eta jakin-mina duenak ere ongietorria izango du. Edozeinek euskara dasta dezan. Lapiko gure txoko, gure babesa izango da, non euskara lasai arnasten den eta askatasunez hitz egiten den.
Lapiko, gure hizkuntzaren sua bizirik mantenduko duen txinparta izango da. Hemen, egunero, euskara berri bat sortuko da, berriak, zaharrak eta aspaldikoak elkartuz. Non, eta Atarrabiako Kale Nagusian, gure herriaren bihotzean, jolas eremuan, parkean. Euskara egunero pasiatzera ateratzeko, martxan jartzeko. Sua piztu eta lapikoa irakiten jartzeko.
Baina honetarako zure txinparta behar dugu. Apurka apurka osatzen baita mamia. Zure txinpartarekin, guztion txinpartarekin, euskara harrotuko dugu, elkarrekin, euskara lapikoan irakiten jarriz. Bakoitzak bere txinparta ekar dezala, eta denok elkarrekin, Lapiko hau bero-bero mantenduko dugu. Olla, topf, pentola, pot, pote, гърнето, 锅, crochan, phota, ポット, горщик, sufuria, garnek... hizkuntza guztietan, baina bihotz bakar batekin. Euskararen lapiko beroa, indartsua eta bizirik.
¡Piko piko, lapiko!
