Lehen Mailako Arreta –LA– osasun publikoan osasun-laguntza jasotzeko atea da, sistemaren oinarria da, eta biztanleriarengandik hurbilen dagoen zatia. Lehen Mailako Arreta handia duten herrialdeek dituzte osasun-emaitza onenak. Osasun-arreta unibertsalerako funtsezko oinarria da, zuzentasun- eta eraginkortasun-irizpideekin.
Argazkia: ahotsa.info
Zoritxarrez, azken urteetan, murrizketen ondorioz, LMA hondatuz joan da pixkanaka, eta, orain, COVID 19ren pandemiak egoera larriagotu du, ez baititu behar adina baliabide pertsonal, ekonomiko eta tekniko ematen, eta osasun-zentroetako profesionalak kalitate-arreta eskaintzeko gaitasunik gabe uzten baititu.
Osasunaren prebentzioa eta osasunerako hezkuntza, lehen mailako osasun-arretaren ikuspegi komunitario baten zutabeak, alde batera utzi dira, eta horri aurreikuspen falta, inbertsio falta eta kudeaketa txarra gehitzen badiogu, horren emaitza da, kasu askotan, plantillak alde batera utzita egotea, eta, ondorioz, haien higadura eta motibazioa galtzea, eta herritarren eta profesionalen arteko harremanak hondatzeko arrisku handia izatea, herritarrak behar bezala artatuta ez daudelako..
Horregatik guztiagatik, osasun-arloko profesionalen eta auzoetako eta herrietako bizilagunen ekimenez, 2020ko urrian hasi ginen kontzentrazioak osasun-zentroetako ateetan 11:00etan, eta Atarrabian, berriz, ez bezala, kontzentrazioak hasi genituen gure osasun-zentroaren alde eta Oinarrizko Laguntzaren alde egiteko.
2021eko martxoaren erdialdean, ekintza-plan bat aurkeztu zuten arazoak gainditzeko eta Lehen Mailako Arretari merezi zuen tratua emateko. Argi utzi zuten LMrako inbertsiorik ez zuela izango, eta hitz onak bakarrik utzi zituzten paperean. Aste horretan bertan, kontzentrazioetara itzultzean, hitzetatik haragoko gertaerak eskatu genituen, eta manifestazio baterako deia egin genuen maiatzaren 15erako, Iruñeko kaleetan. Aurrera oinarrizko laguntza.
Ondorioa da 18 hilabete igaro direla pandemia hasi zenetik, osasun-zentroen egoera jasanezina dela, eta adabakiak jarri dituztela soilik, eta hori herritarren presioagatik. Oraindik ere eredu asistentzial berri baten zain gaude, prebentzioa eta osasun-hezkuntza lehenetsiko dituen eredu berri baten zain, eta ez orain arte bezala eguneroko eta premiazko eskaria, horretarako denborarik, pertsonalik edo egiturazkorik ez daukagulako, profesionalen nekeari konponbidea eman behar diogu, “arreta eskaini eta ahaleginean ez hiltzeko eta herritarren laguntza gabeziari irtenbidea”.
